بر باد رفته

زلف تو داد مرا بر باد
مده زلفت را بر باد
این دل بر باد رفته من را
مده بیش از این بر باد
دنیا را با خطی سرخ
کردی شیدای خود در باد
لیلی و مجنون ندارد دنیا
هرکه تو را دید رفت بر باد
بگذار بگویند بیگانگان
هرکه دید تو را،رفت بر باد

+گاهی چنان غرق در بوی تو میشوم که فراموش میکنم دنیایی در بیرون از این حرم دلی که ساخته ام در جریان است،دنیایی فارغ از تو و دلگرفته ای به بهانه ی تو

ای کاش درست مینوشت خرکسی را که گفت زمان درمان دردهایمان میشود